Soms wordt het me teveel en wordt ik moedeloos van alle energie die mijn vrouw en ik steken in het steeds duurzamere en sociale leven dat we willen leiden. Waarom? Omdat waarschuwingen en acties uit het verleden gewoon niets lijken uit te halen en een meerderheid niet ziet dat we nu onze eigen ondergang in de toekomst veroorzaken.
Waarschuwingen uit het verleden
’30 Donderdag keek ik een documentaire over Viktor Schauberger een fascinerende ziener en geniaal innovator van watertoepassingen. Hij waarschuwde in de jaren dertig voor de versnelde ontbossing in Ooostenrijk en de gevolgen voor het ecosysteem, erosie en grondverschuiving was het gevolg (en niet alleen daar). Vandaag zien we het Amazonewoud genadeloos verkleinen door hebzucht.
’70 De club van Rome legde vrij duidelijk uit dat de aarde een beperkte capaciteit heeft en dat we niet meer moeten nemen dan noodzakelijk is. In de straat waar ik als kind opgroeide zaten alle buren op een lijn. We gingen met zijn allen naar Dodewaard om te demonstreren tegen kernenergie, met de buurman plantten we illegaal jonge bomen in de straat en biologisch decembrood bakken deden we samen. Dat was mijn wereld en zonder tv thuis kende ik de andere kant van de samenleving niet. Pas toen ik ouder werd leerde ik commercie en kapitalisme kennen en zag de negatieve gevolgen. Vandaag de dag staan mensen in de rij om onnodige meuk te kopen bij Action en Primark. Voor buurtbewoners is het normaal om alles met de auto te doen en zie ik plastic tassen vol aanbiedingen van kruidvat de huizen binnengaan en de kinderen weer naar buiten met per stuk verpakte snoep en chips.
’80 Iets later, de jaren tachtig was een tijd van actiegerichtheid. Vooral vanuit de punkscene en kraakbeweging kwamen mooie initiatieven. Er ontstonden zelfvoorzienende plekken, woongroepen en gemeenschappen waarbij hergebruik standaard was, sociale en humane omgang met elkaar geen wet was, maar wel een standaard. Een soort moderne versie van Frederik van Eeden’s “land van Walden” (waar een oudoom van mijn moeder hielp met de boekhouding). Prachtige voorbeelden als basis voor een ecovriendelijke toekomst. Maar vandaag de dag kiezen we bij voorkeur voor grote vrijstaande grote huizen vol luxe en ruimte met versteende opritten voor twee auto’s. Het eten laten we bezorgen door Albert Heijn die Hollandse sperciebonen uit Afrika laat komen. Alleen maar om het lege gevoel van binnen te vullen met betaalbare luxe als een opblaasbubbelbad, een buitenkeuken, een mini bioscoop en een sauna in de schuur.
Doorzetten
Mijn vrouw vrouw leidt het leven wat ze wil en doet het vooral voor zichzelf en het gezin op deze manier. “Dit is het” zegt ze dan “We moeten er zelf iets van maken.” Ik kan me er niet bij neerleggen en voel me zwak omdat ik niet aangesloten ben bij Extinction Rebellion -degenen die nu de waarchuwingen uitdelen- of dat ik niet bezig ben ’s nachts de benzineslangen van Shell door te knippen of Zestienhoven of de snelweg blokkeer. Dat doen we niet, want een vader in de gevangenis is weer geen goed voorbeeld voor de kinderen… En beter laten we zien hoe het wel kan, in plaats van af te geven wat anderen verkeerd doen. Dus dan onderneem ik nu maar actie in het klein en braaf door het opzetten van https://waterleider.nl met projecten als Natte Krat en WaterStroom en hoop zo meer mensen te motiveren. Doe je mee? Help je mee de verduurzaming te versnellen? Bijvoorbeeld door anderen te motiveren en actie te blijven ondernemen?